آریا معصومی
برنده جایزه شعر بنیاد ژاله اصفهانی
تنهایی ات را گردن کسی نیانداز
تنهای ات را گردن کسی نیانداز
ماشین ها در حرکت اند
زمین کماکان می چرخد
خورشید هنوز تابان است
جهان از حرکت نایستاده
رابطه ها سرد شده
سال ها در کنار هم میایستیم
شبیه دو مجسمه
بدون اینکه قلبی در میان باشد
بارها از کنار هم میگذریم
در جستجوی کسی که به سادگی
از کنارمان گذشت
و به سمت انقراض میرویم
مجسمه پادشاهی هستم
میترسم از تنهایی
انقدر تنها
که از بلندای خودم سقوط کنم
پس دست تکان میدهم
برای اتوبوس ها
برای تمام صندلی های خالی
و این را فقط کسی میفهمد
که روی دو صندلی اخر دراز می کشد
تا خیال کسی که رفته
کنارش ننشیند
و این را فقط کسی میفهمد
که صدای موتور زیباترین آهنگی که شنیده
وقتی که هق هق گریه هایش در ان گم میشود
Do not blame anyone else
Aria Masoumi
Winner of Jaleh Esfahani poetry prize
Translated by: Rouhi Shafi
Do not blame anyone else
The cars are moving
as usual
The sun is shining
as usual
The world is moving
as usual
relations have cooled down
Standing alongside each other
for years
like two statutes
Without a heart in between
Crossing each other’s path
looking for the one
who just passed by us
and walking towards destruction
I am the statute of a king
afraid of loneliness
so lonely
to fall from my heights
I wave at the empty buses
.and the empty seats
The only one who understands
is the one who lies down on the last two seats
so the thoughts of the one who has left
does not remain there
The one who understands
is the one
who hears the sound of the final notes
as his sobs are lost in it
