فاطمه صادقی

برنده جایزه شعر بنیاد ژاله اصفهانی

ای زن

ای زن اگر چه مورچه ها در گور

از سینه تو شیر نمی خوردند

یا بغض مرده توی گلویت را

از پیکره به لانه نمی بردند

مردن کمی برای تو آسان بود

شعر سفید شد کفنت ای مست

عمری غزل نوشتی و موزونی

حالا فشار قبر همین وزن است

افتاده ای به تور پری خاتون

باید تو را به آب بیاندازند

با اشک های ریخته ایت باید

در کوزه ای شراب بیاندازند

خیاط دردهای خودت بودی

می دوختی لباس عزایت را

تو مرده ای اگر چه غمت زنده است

این مرده شور شسته صدایت را

گل کرده بود شعر تو اما باز

پاییز را به خانه خود بردی

پایی نداشت کوه و سفر می خواست

این کوه را به شانه خود بردی

---

The Ants in the Grave

Fatemeh Sadeghi

Winner of Jaleh Esfahani poetry prize

Translated by: Rouhi Shafii

Hay, Woman

The ants were not drinking milk

from your bosom in the grave

nor did they take

the remains of a sob in your throat

To their nest.

For you, dying was easy

a little bit

hey, you, the drunken

your shroud turned into a white poem.

Getting caught in a fairy’s net

should throw you in the water

or, in a jar

and make wine from

your running tears.

You were the tailor of your own pains

sewed your own mourning dress

you are dead

though your sorrows

alive

and your voice washed away.

Blossoming were your poems

though you took autumn home

the mountain has no feet

though wished to travel

and you carried the mountain

over your shoulder.