مراسم تاریخی و فرهنگی و میراث پیشینیان ما
ایران سرزمینی کهن با پیشینه ای کهن است که به هزاران سال باز میگردد. تاریخ سرزمین پهناور ایران که زبان و فرهنگ ان تا دورترین نقاط جهان نیز رفته است سرشار از مراسمی است که در برگیرنده روزها و ماههای سال است. این مراسم از بزرگداشت روز نو و سال نو و پایان زمستان تا شب طولانی سال همه و همه با شادی و سرور و جشن بهمراه هستند.
با روی کار آمدن حکومت اسلامی در ایران جشن های مرسوم تاریخی و شادی هی بهمراه داشته آن مورد هجوم حکومتی قرار گرفتند که انگار از ابتدا هیچ وابستگی ملیتی و قومی و تاریخی با این سرزمین نداشتند. جشن های مرسوم ایرانیان آرام ، آرام با مراسم سوگواری و مرده پرستی جایگزین شدند. بزرگداشت قدیسان اسلامی جایگزین مراسمی شدند که همه تاریخ و فرهنگ کهن ایران زمین را در بر میگرفت. عید نوروز را نیز سعی کردند با هزاران زیر و بم در نهایت از میان بردارند که موفق نشدند و نخواهند شد.
امسال مراسم سیزده بدر را فرصتی برای بیرون رفتن از خانه و جشن در فضای آزاد است امسال به بهانه کشته شدن امام علی از مردم دریغ شد. پارکها را بستند و کشتزارها را قفل و کلید زدند تا مردم بجان آمده از قفس حکومت را در خانه ها محبوس کنند. اما این مردم بودند که از خانه ها بیرون زدند و راه دشت و سبزه را پیش گرفتند تا لحظه ای شادی را با خانواده خود بگذرانند. شادی کردن و شاد بود خق انسانی همه مردمان است و حکومت ها حق ندارند که شاد بودن را با گریه و ندبه و عزاداری جایگزین کنند. به قول زنده یاد ژاله اصفهانی:
شاد بودن هنر است و شاد کردن هنری والاتر.
